Stel je eens voor..
Er is een plek waar vele zielen bij elkaar leven.. het is daar héérlijk licht, er is rust en er is overal onvolwaardelijke liefde. De zielen leven daar in verschillende families bij elkaar. Deze families zijn er áltijd voor elkaar, óók als een ziel ervoor kiest om een aardse ervaring te hebben. Als ziel ben je nooit alleen, er is altijd hulp een support voor jou aanwezig. Rondom jouw geboorte kiest een ziel specifiek jouw fysieke lichaam uit om er zijn / haar aardse ervaringen mee op te doen. Ze geeft je lichaam de bezieling om hier op aarde te leven, met alles wat erbij hoort. Deze ziel is je essentie, het maakt dat jij, jij bent!
Leven, lessen en ervaringen..
Er zullen situaties gecreëerd worden waarin de ziel (en dus jij) de beste lessen kunnen leren, om zo nóg meer te groeien in dit leven. Sommige dingen in het leven moeten gewoon zo zijn, kom je vaak later achter.. dit is van tevoren zo geregeld en afgesproken. Dít is wat jij hier op aarde als ziel komt doen. Je bent ergens heel goed in, je leeft je soulpurpose, je voelt die onbedwingbare drang om juist dát éne ding te doen in je leven, jouw missie. Dat kan je niet doen, als je geen ziel hebt.. Je leeft en leert, your soul is having an human experience. net zo lang tot het klaar is. Totdat je ziel hetgeen heeft gedaan waarvoor hij/zij deze keer op aarde kwam.
Tijd om te gaan..
Als alles doorleeft en geleerd is, is het tijd voor de ziel om terug te gaan naar zijn/haar familie. Je ziel kijkt er naar uit, terug naar de plek waar rust, ruimte en onvoorwaardelijke liefde is. Alles een plekje geven en wachten tot het opnieuw tijd is om een nieuwe aardse ervaring op te doen, en opnieuw naar aarde te komen. Je fysieke lichaam bereid zich voor, takelt misschien af, maar is klaar om dood te gaan. Maar dan.. Op het moment dat je ermee te maken krijgt dat jouw fysieke lichaam hersendood verklaard wordt kan het zomaar zijn dat je als ziel pech hebt. Onwetende en niet zo’n bewuste ego’s van de mensheid hebben namelijk iets bedacht, om dit magische natuurlijke proces te verstoren. Donor zijn.. ooh oeps wat nu?
Wat gebeurt er nu?
Je fysieke lichaam is hersendood verklaard, maar jij als ziel bent nog aanwezig in je fysieke vorm. Pas op het moment dat je hart gestopt is met kloppen, je bloed niet meer stroomt. Pas dán kan de ziel alle stukjes bij elkaar gaan halen om als hele ziel terug naar huis te keren. Maar als je fysieke lichaam donor is, zal er ineens in je gesneden worden op het moment dat je ziel nog in je lichaam zit. Je ziel schrikt zich rot, wat is dit? Wat gebeurt er nu? Hé daar word de lever uit het fysieke lichaam gehaald, maar oh hoe moet dat nu? In die lever zitten de ervaringen en lessen uit dit (en vorige) levens die te maken hebben met woede, maar die wél bij jouw essentie horen. Die ervaringen en lessen die jij, jij maken en waarvoor je ziel op aarde is gekomen. En nu? Nu worden die uit je fysieke lichaam gehaald, waardoor je ziel dit stukje niet meer mee kan nemen als deze je lichaam gaat verlaten. Jouw ziel kan niet meer heel zijn.
Ieder orgaan heeft een eigen emotie en stukje van jouw essentie.
Ik noemde zojuist de lever, maar het kan ook om je longen en dus de ervaringen van verdriet gaan. Of nóg erger je hart, waarin in feite de blauwdruk van je ziel en dus van jouw is opgeslagen. Ieder orgaan heeft een eigen emotie en is een stukje van jouw ziel, en dus van jou. Hoe gaat het nu verder?
Verstrengeling van zielen.
Jouw ziel zal uiteindelijk als niet meer heel, en misschien wel met een trauma.. terug moeten keren naar de zielsfamilie. Maar hoe zit het met degene die jouw orgaan, met bijbehorende emoties, lessen en (ziels) essentie krijgt? De ziel van de ontvanger schrikt zich ook n hoedje, ook bij deze ziel word er een orgaan uit het fysieke lichaam gehaald, waardoor deze een stukje van zijn of haar essentie moet missen. En tot overmaat van ramp, komt er een nieuw orgaan, met een stukje ziel, essentie en alle herinneringen en lessen van jouw in dat nieuwe lichaam. Dat wil zeggen dat de ziel van de ontvanger, ineens te dealen krijgt met een stukje andere ziel. Met een andere essentie, met andere ervaringen en lessen, met een andere zielsmissie. Deze ziel, die ook niet meer heel is, moet ineens gaan samen werken met iets wat niet van hem/haar is. Én moet ineens langer door gaan leven, terwijl deze ziel zich er al op verheugd had terug te keren naar de zielsfamilie, omdat deze al klaar was voor dit leven.
Wil jij dit?
Nu je dit weet, wil je dit jouw ziel aandoen? Wil je dat wij als mens, dit magische en natuurlijke proces gaan verstoren, met alle gevolgen van dien? Wij als mens zijn maar een klein stukje van het groter geheel, van het universum en van alles wat veel groter is dan dat wij ooit kunnen vermoeden. En wat zó mooi in elkaar past, de meest geavanceerde computer kan dit proces nog niet evenaren.
Wil jij dit écht?
Dat op het moment dat je nog niet écht dood bent, je ziel en dus jij, nog in je lichaam aanwezig is. Dat er dan in jouw fysieke lichaam gesneden wordt? Dat op het moment dat jouw fysieke lichaam (al dan niet kunstmatig) nog een hartslag heeft, bloed rondgepompt word, en dus ook voor de nabestaanden nog “leeft”, dat er op zo’n moment word gezegd.. sorry we nemen dit lichaam nú mee om de donor organen eruit te halen. Dat je fysieke lichaam op de operatie tafel pas echt zal overlijden, maar dat niemand van de nabestaanden daar bij kan zijn? En zoals hierboven uitgelegd je daardoor een of meerdere stukjes van je ziel kwijt raakt?
Jij kan dit alleen voor jezelf bepalen..
Ik heb dit stuk geschreven, omdat ik van mening ben, dat er te weinig informatie beschikbaar is. Dat het donor zijn veel te eenzijdig belicht wordt. Begrijp me goed.. ik veroordeel niemand, en iedereen moet doen waar hij of zij zich het beste bij voelt. Als je er maar bewust en goed over nagedacht hebt.
Donor geweest..
Ik ben zelf ook altijd donor geweest, tótdat ik er achter kwam dat je organen er al uitgehaald worden op het moment dat jij hersendood verklaard bent. Voor mijn gevoel ben ik dan nog niet dood (zie mijn zienswijze hierboven). En er zijn in de medische wereld nog steeds allerlei onduidelijkheden rondom hersendood zijn, met alle gevolgen van dien. Ik wil níet diegene zijn die hersendood is verklaard en achteraf toch blijkt te kunnen leven (volgens de medische maatstaven).
Mijn achtergrond..
Ik ben afgestudeerd als Natuurgeneeskundig therapeut in de Traditionele Chinese Geneeskunde en heb me verdiept in de psychosomatiek. Samen met mijn kijk op het zielsverhaal zoals hierboven simplistisch is weergegeven en de psychosomatiek, ben ik van mening dat donor zijn niet nodig zou hoeven zijn. Ik zal het simpel uitleggen.. Als ziel komen wij op aarde om te leren, daar horen situaties bij die emoties opleveren (al dan niet uit vorige levens). Het is ónze uitdaging in dit leven, deze emoties en blokkades aan te kijken, ervan te leren en deze te helen. Daar heb je moed voor nodig, want dit is écht niet altijd leuk. Maar zoals gezegd, ieder orgaan heeft zijn eigen emotie en de uitdaging ervan te leren.
Aankijken of inwisselen?
Op het moment dat een orgaan ziek is, of niet meer naar behoren functioneert, is het naar mijn mening, belangrijk naar je lichaam te gaan luisteren. (eigenlijk al veel eerder, maar dat terzijde) Áls jij de taal van je lichaam leert verstaan en leert wat je orgaan je met deze ziekte wilt zeggen, dan kan jij je orgaan gaan helen. Door de emoties, beperkende overtuigingen en alle lessen die daarbij horen aan te kijken en te doorleven. Dan zal je orgaan en je lichaam uiteindelijk beter worden en zullen er geen donoren meer nodig zijn.
Nogmaals, alleen jij kan beslissen wat je doet. Of je wel of niet je organen wilt doneren, alles is prima, als je maar met voldoende informatie en je volle bewustzijn een keuze maakt.
Liefs Mirjam